สนุกกี้ ตอนที่ 2 มาม่าซัง

ชีวิตที่ยังต้องดิ้นต่อไป

ชีวิตรักของฉันและทอม เต็มไปด้วยความสุข จนกระทั่งเมียของทอมบินมาจากอังกฤษและโผล่พรวดเข้ามาในคอนโดวันหนึ่ง พระเจ้าช่วย มันเป็นประสบการณ์ที่ฉันไม่มีวันลืมเลือนที่เค้าเรียกผู้หญิงเวลาโกรธว่า tigress!( อ่านว่าไท้เกรสส์ แปลว่าเสือตัวเมีย โหดร้ายและพร้อมที่จะตะปบเหยื่อนั่นแหละ) ยายคนนี้นี่ สุดยอดน่ากลัวยิ่งกว่าเสืออีก ฉันไม่มีทางเลือก นอกจากเก็บของย้ายออกจากคอนโดของทอม ตั้งแต่นาทีนั้น  นายนั่นไม่ทำห่าอะไรเลย นั่งจ๋องอยู่มุมห้อง!!

หลังจากแยกย้ายกับทอม ฉันก็ไม่พิรี้พิไร เพราะมันเซ็ง ๆ กับชีวิตมานานแล้ว ไม่ได้ ตั้งหน้าตั้งตา หาแฟนหรือหาใครเลี้ยงดู หรือหาสามีเหมือนที่หลาย ๆ คนพยายาม ฉันอยู่แบบสบาย ๆ ไม่คิดมาก

แต่แล้ว ชีวิตฉันก็พบจุดเปลี่ยนแปลงอีก วันหนึ่งฉันเจอเพื่อนเก่าชื่อจอห์น ผู้ซึ่งเป็นนักเที่ยวตัวยง เขาชอบเที่ยวซอยคาวบอย (เป็นแหล่งบาร์และอะโกโก้ บนถนนสุขุมวิทซอย 23 หรือซอยประสานมิตร จอห์นชวนฉันไปดื่มที่บาร์หนึ่งในซอยนั้น เพื่อจะอวดสาวคนใหม่ที่เขาเจอที่บาร์นั้น เขาชมเธอมากมาย อยากให้ฉันเป็นเพื่อนกับเธอ แต่หลังจากจอห์นแนะนำ และเราคุยกันไม่กี่ประโยค ฉันไม่ค่อยชื่นชมเธอมากเท่าไหร่ ฉันบอกจอห์นตรงๆ ว่า ยัยคนนี้คือนักขุดทองแน่นอน!

ขณะที่เราคุยกันที่บาร์นั้น เรามีโอกาสได้คุยกับเจ้าของบาร์ ชื่อ จิมเขาถามฉันว่าทำงานอะไร ฉันบอกว่า กำลังหางานอยู่ เขาก็เอ่ยปากชวนว่าระหว่างที่หางานอยู่อยากมาทำแคชเชียร์ ที่บาร์เขาไหม เพราะแคชเชียร์คนเดิมถูกไล่ออกเพราะ โกงเงินของเขา ฉันคิดอยู่ชั่วครูแล้วตอบตกลง แต่มีข้อแม้ว่าฉันไม่ต้องถูก”ออฟ” ไปกับแขกนะ จิมตกลง ฉันจึงเริ่มงานในวันรุ่งขึ้นทันที!!

หลังจากทำงานแคชเชียร์หนึ่งอาทิตย์ ยายมาม่าซังก็ลาออกเพราะมีการทะเลาะโต้เถียงกันอย่างรุนแรงกับจิม เขาถามฉันว่า ฉันจะทำงานมาม่าซังได้ไหม ฉันบอกว่าขอทดลองงาน หนึ่งเดือน

 

ก่อนอื่น ขอบอกว่า พวกผู้หญิงบาร์ ยอมรับฉันได้ เพราะฉันอายุมากกว่า และเรียกว่ามีความรู้มากกว่า ผู้หญิงทำงานบาร์ส่วนใหญ่มาจากอิสาน สรุปว่าฉันเข้ากับพวกเขาได้ดี ฉันเข้าไปทำงานในเวลาที่เรียกว่าเป็น”โลว์ ซีซั่น” คือไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว พนักงานก็นั่งกันเหงา ๆ

ฉันเจอวิกฤติในหน้าที่การงานครั้งแรก ในตำแหน่งมาม่าซังก็คือพนักงาน(สาวบาร์) ทะเลาะแย่งลูกค้ากัน ฝรั่งคนนี้ยังหนุ่ม หน้าตาดี เป็นชาวอังกฤษ นายคนนี้ มันเหมือนหมาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ คบผู้หญิงสองคน และ หลอกให้ทั้งสองอิจฉากัน มีจุดมุ่งหมายเพื่อ ทำยังไงจะจ่ายค่าตัวผู้หญิงให้ถูกที่สุดที่จะจ่ายได้ และ พยายามให้ใครคนใดคนหนึ่งย้ายไปอยู่ด้วยแบบฟรี ๆ เขาสัญญาทั้งสองคนว่าจะพาไปอังกฤษด้วย ทำให้ทั้งคู่ พูดจากระทบกระเทียบกันตลอดเวลา ฉันทราบว่า ทั้งสองคน ไม่เรียกเงินค่าตัวจากนายคนนี้เลย เขาจ่ายแต่ค่าออฟหรือ bar-fired ให้แก่ทางบาร์เท่านั้น ในที่สุด นายคนนี้ก็เลือกผู้หญิงคนที่สวยกว่า จากนั้นเราก็ไม่เคยเจอทั้งสองคนอีกเลย

วิกฤติรายที่สองของฉันก็คือ ผู้หญิงคนหนึ่งแต่งงานกับนักมวยไทยที่ขี้หึงมาก เขาชอบวางก้ามเวลามาที่บาร์ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาเข้ามาหาเรื่องลูกค้าฝรั่งที่มาดื่มเป็นแขกประจำของภรรยาเขา นายนักมวย ตะโกนท้าทายและขู่ทำร้ายฝรั่ง แต่ปรากฏว่าเขาถูกซ้อมจนสะบักสะบอม เพราะนายฝรั่งเป็นนักคาราเต้สายดำ นายนักมวยวิ่งหนีออกจากร้านและกลับมาพร้อมกับเพื่อนคนไทยอีกสามคน รุมทำร้ายนายคาราเต้ แต่ ทำอะไรเขาไม่ได้มาก เพราะนายคนนี้เก่งมาก เรื่องลุกลามใหญ่โต เมื่อเพื่อนนายคาราเต้ เป็นฝรั่ง กล้ามเป็นมัดๆ อีก สามคนมาแจมด้วย เท่านั้นแหละ บาร์เราก็กลายเป็นสนามมวยย่อม ๆ ต่างฝ่ายต่างก็รอให้บาร์ปิดแล้วท้ากันออกไปต่อยข้างนอกบาร์ ดีที่ไม่มีตำรวจมา ไม่งั้น บาร์อาจจะถูกปิด ฉันแก้ปัญหาโดยบอกให้ผู้หญิงต้นเหตุ กระซิบฝรั่งว่าให้ไปพัทยา แล้วรอเธอที่นั่น

ฉันดีใจที่แก้ปัญหาได้ อีกสองวันต่อมาผู้หญิงก็ตามไปหาฝรั่งที่พัทยา อยู่ด้วยกัน วันสุดสัปดาห์ สองครั้ง แล้วนายฝรั่งนั่นก็เจอผู้หญิงใหม่ที่พัทยา ผู้หญิงของเราก็กลับมาทำงานตามเดิม

เรื่องตื่นเต้นต่อไปของฉันคือเรื่องเกี่ยวกับนายบิลลี่ ฝรั่งอเมริกันผู้ขี้เหนียวสุด ๆ เราตั้งฉายาเขาว่า บิลลี่ขี้นก เขาเป็นแขกประจำมานั่งที่บาร์ทุกวัน สั่งเบียร์ หนึ่งขวดนั่งละเลียดทีละจิบ ๆ ไม่เคยซื้อดื่มให้ใครเลย พวกเราพยายามทุกวิธีที่เรียนมาจากหนังสือคู่มือการบริการลูกค้า ชักจูงใจให้เขาสั่งดื่มเพิ่ม ก็ไม่ได้ผล จนกระทั่งวันหนึ่งจอยเด็กสาวคนใหม่ ซิง ๆ มาจากบุรีรัมย์ เข้ามาสมัครงาน น้องจอยคือผู้ชนะหัวใจบิลลี่อย่างคาดไม่ถึง บิลลี่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาซื้อของแพง ๆ ให้จอย ซื้อสร้อยแหวนทองให้ใส่ ซื้อโทรศัพท์มือถือแพงๆ ซื้อทุกอย่าง จอยผู้ชอบตุ๊กตาหมีทุกวัน จนพ่อค้ารถเข็นขายตุ๊กตา2-3 รายในซอย ขายดิบขายดีกันถ้วนหน้า ในห้องนอนจอยแน่นไปด้วยตุ๊กตา กองเต็มตั้งแต่พื้นจนถึงเพดานห้อง

และแล้วเวลาของบิลลี่ก็หมดลง เขากลับไปอเมริกา จอยขายทองทุกชิ้น ตุ๊กตาทุกตัว รวบรวมเงินได้ ก็กลับไปอยู่ บุรีรัมย์ สามเดือนแล้วกลับมาทำงานใหม่

วิกฤติเรื่องสุดท้ายที่ฉันได้ผจญก็คือ เรื่องของผู้หญิงบาร์คนหนึ่งหลงรักฝรั่งอย่างบ้าคลั่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีความรักมาก่อน เห็นจะจริงที่เขาว่ากันว่า ผู้หญิงตกหลุมรักได้แค่ "ครั้งเดียว" นายฝรั่งเยอรมันคนนี้ก็คงจะเป็นคนเดียวของยายคนนี้จริง ๆ ทั้งคู่อยู่ด้วยกันเพียงหนึ่งเดือนในเมืองไทย เมื่อฝรั่งกลับไป เธอก็โศกเศร้า นั่งหน้างอ น้ำตาคลอเบ้าทั้งวัน ทั้งคืน ปฏิเสธที่จะต้อนรับแขกโดยเด็ดขาด

เช้าวันหนึ่งพวกเราก็ได้ข่าวว่าเธอพยายามฆ่าตัวตาย โดยการกรีดข้อมือตัวเอง พอดีมีเพื่อนมาพบเข้าจึงถูกส่งโรงพยาบาลทัน เธอหายดีแล้วเลยถูกส่งตัวกลับบ้านเดิมที่ขอนแก่น

ต่อมาฉันก็ได้ข่าวว่าเธอได้รับข่าวจากแฟนเยอรมัน และ ได้ บินไปอยู่กับเขาที่เยอรมันเรียบร้อบแล้ว

อีก สัปดาห์หนึ่งต่อมา ฉันขอลาหยุดพัก 3 เดือน เจ้านายของฉันอนุญาต แต่หลังจากสามเดือนผ่านไป ฉันก็ไม่เคยกลับไปบาร์นั้นอีกเลย  ฉันจับพลัดจับผลูมาอยู่ พัทยาเมืองบาป ได้ เพราะเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง

ตอนนี้ตอบอย่างภูมิใจว่าเป็น “คนพัทยา”ค่ะ

เล่าโดยสนุกกี้ คนพัทยา

สนุกกี้ ตอนที่ 1 คุณหนูไฮโซ


สั่งซื้อหนังสือได้ที่นี่ค่ะ

http://penlinebooks.com/PD492506-สินค้า-คนพัทยา.html 
http://www.friendbookshop.com/product_detail.php?p=13423