ขำขันขวนคิด "เสย เสย ไว้ อย่าเอ็ดไป"

" คำหล้าหนุ่มจากแดนดินถิ่นอีสาน

เสี่ยงเข้ากรุงมุ่งหางานในเมืองหลวง

ขึ้น บขส. ตัดสินใจไปตามดวง

รถแล่นล่วงจากบขส.ถึงหมอชิต

ลงจากรถตาลายใจหวิวสั่น

นึกหวั่นๆพูดภาษากลัวจะผิด

เพิ่งเข้ากรุงเป็นครั้งแรกในชีวิต

ไม่เหมือนคิดช่างสับสนวุ่นวายเทียว

ด้วยความหิวจึงมองหาสายตาเบิ่ง

ไปเห็นเพิงมีอาแป๊ะขายก๋วยเตี๋ยว

ตัดสินใจจะแก้หิวสักชามเดียว

บะหมี่เกี๊ยวเอ๊ะ ! จะสั่งอย่างไรกัน

ตัดสินใจอาแป๊ะๆ ก๋วยเตี๋ยวซ้าม

อาแป๊ะเข้าใจความ ขมีขมัน

ทำก๋วยเตี๋ยวสามชามพร้อมๆกัน

พ่อหนุ่มนั่นจำยอมกินสิ้นสามชาม

อิ่มท้องแล้วจึงรำพึงถึงเรี่ยวแรง

ค่อนข้างดังว่า "มี้แฮ้ง" อย่างล้นหลาม

อาแป๊ะเกิดได้ยินตาวาววาม

ทำหมี่แห้งให้อีกชามในทันที

หนุ่มติดขัดด้านภาษามิกล้าแย้ง

จึงจำใจกินหมี่แห้งไม่ถอยหนี

กินจนหมดพลางเอ่ยคำย้ำวจี

เชิงผูกมิตรว่าตอนนี้ "เฮ่อ ไค แน่"

กลุ่มจิ๊กโก๋โต๊ะข้างๆฟังถนัด

จึงฮึดฮัดลองเชิงตามเบาะแส

ปาฝาเบียร์ตกบนโต๊ะไม่เชือนแช

หนุ่มรู้แน่ไม่ได้หยอกบอก " บ่แม่น"

จิ๊กโก๋โฉดฟังภาษาหารู้ไม่

หยิบฝาเบียร์ขว้างไปใหม่ถูกต้นแขน

นายหนุ่มตกใจกลัวตัวลีบแบน

เอ่ยวอนแค่น "อย่าปาข่อยจั๊กหน่อยเลย "

จิ๊กโก๋เหี้ยมคิดว่าหนุ่มท้ารบ

หยิบขวดเบียร์หวังตะปบตีเข้าเสย

หนุ่มตกใจรีบโกยอ้าวด้วยมิเคย

วิ่งแล่นเลยไปสั่นสลดบนรถเมล์

รถแล่นไปทางไหนไม่รู้จัก

งุนงงนักรถขวักไขว่ใจไขว้เขว

คนเมืองกรุงไม่ยิ้มแย้มแถมเกเร

นั่งลังเลขวัญเสียละเหี่ยใจ

จนรถแล่นถึงเขาดินเห็นร่มรื่น

ค่อยใจชื้นเห็นเด็กลง เอ๊ะ! ที่ไหน

จึงเดินลงตามเข้าสวนสัตว์ไป

พอเพลินใจนึกสนุกทุกข์บรรเทา

ผ่านกรงลิงมีเขียนชื่อ "อุรังอุตัง"

แต่ผิดหวังไม่เห็นลิงกรงว่างเปล่า

เห็นคนเลี้ยงเดินผ่านมาจึงถามเอา

พินอบพิเทาถ้อยวาจาทำท่าอายๆ

"ลุ้งคับลุ๊งสงสัยจริงลิ๊งไปไส "

ลุงยิ้มให้แล้วตอบต่อข้อขยาย

"ลิงมันตายน่ะพ่อหนุ่มมันเพิ่งตาย "

น่าเสียดาย แล้วพ่อหนุ่มไปไหนมา

"อ๋อ! ม๊าหางานท้ำยังหาบ่ได้

ข้อยบ่ฮู้จักไผสักคนหนา"

ลุงได้ฟังนึกสงสัยลั่นวาจา

แล้วก็พาไปสำนักสมัครงาน

ให้ทดลองแต่งอุรังอุตังช่างเหมาะเจาะ

งานมั่นเหมาะหนุ่มปรีดิ์เปรมเกษมศานต์

นั่งแทนลิงในกรงคงสำราญ

จิตเบิกบานนึกภูมิใจได้งานเบา

วันแรกแรกนั่งนอนเล่นเป็นสุขยิ่ง

ทำท่าลิงคอยสนองคนดูเขา

ล่วงหลายวันชักเบื่อเหลือบรรเทา

เดินแกะเกากรงดึงแทะทิ้งทอย

พบรอยขาดลองแกะสอดตัวลอดได้

จึงลอดไปกรงข้างๆอย่างเงื่องหงอย

เป็นกรงเสือหารู้ไม่ใจล่องลอย

พลางเดินเดินถอยถอยคอยเมียงมอง

พลันเหลือบเห็นเสือร้ายหัวใจหล่น

ตกใจจนประจุขี้ขึ้นสมอง

กระโดดหนีสุดชีวิตจนติดซอง

ปากเผลอร้อง"ซ่อยข้อยเหน๊ ซ่อยข้อยแหน๊ "

เจ้าเสื้อร้ายยินเสียงโลดกระโดดประกบ

รีบตะปบ คอเจ้าลิงยิ่งย่ำแย่

บีบกระชับดึงหน้าหลังเหมือนรังแก

จุ๊ปากแก้มกระซิบใส่บอกให้รู้

"จุ๊ จุ๊ จุ๊ !เสยเสยไว้ เสยเสยไว้

อย่าเอ็ดไปเดี๋ยวต๊กงานกันเทิงคู่ "

เฮาคนบ้านเดียวกันมึงกั๊บกู

เดี๋ยวต๊กงานเทิงคู่...อย่าเอ็ดไป