" คำหล้าหนุ่มจากแดนดินถิ่นอีสาน
เสี่ยงเข้ากรุงมุ่งหางานในเมืองหลวง
ขึ้น บขส. ตัดสินใจไปตามดวง
รถแล่นล่วงจากบขส.ถึงหมอชิต
ลงจากรถตาลายใจหวิวสั่น
นึกหวั่นๆพูดภาษากลัวจะผิด
เพิ่งเข้ากรุงเป็นครั้งแรกในชีวิต
ไม่เหมือนคิดช่างสับสนวุ่นวายเทียว
ด้วยความหิวจึงมองหาสายตาเบิ่ง
ไปเห็นเพิงมีอาแป๊ะขายก๋วยเตี๋ยว
ตัดสินใจจะแก้หิวสักชามเดียว
บะหมี่เกี๊ยวเอ๊ะ ! จะสั่งอย่างไรกัน
ตัดสินใจอาแป๊ะๆ
ก๋วยเตี๋ยวซ้าม
อาแป๊ะเข้าใจความ
ขมีขมัน
ทำก๋วยเตี๋ยวสามชามพร้อมๆกัน
พ่อหนุ่มนั่นจำยอมกินสิ้นสามชาม
อิ่มท้องแล้วจึงรำพึงถึงเรี่ยวแรง
ค่อนข้างดังว่า "มี้แฮ้ง" อย่างล้นหลาม
อาแป๊ะเกิดได้ยินตาวาววาม
ทำหมี่แห้งให้อีกชามในทันที
หนุ่มติดขัดด้านภาษามิกล้าแย้ง
จึงจำใจกินหมี่แห้งไม่ถอยหนี
กินจนหมดพลางเอ่ยคำย้ำวจี
เชิงผูกมิตรว่าตอนนี้ "เฮ่อ ไค แน่"
กลุ่มจิ๊กโก๋โต๊ะข้างๆฟังถนัด
จึงฮึดฮัดลองเชิงตามเบาะแส
ปาฝาเบียร์ตกบนโต๊ะไม่เชือนแช
หนุ่มรู้แน่ไม่ได้หยอกบอก " บ่แม่น"
จิ๊กโก๋โฉดฟังภาษาหารู้ไม่
หยิบฝาเบียร์ขว้างไปใหม่ถูกต้นแขน
นายหนุ่มตกใจกลัวตัวลีบแบน
เอ่ยวอนแค่น "อย่าปาข่อยจั๊กหน่อยเลย "
จิ๊กโก๋เหี้ยมคิดว่าหนุ่มท้ารบ
หยิบขวดเบียร์หวังตะปบตีเข้าเสย
หนุ่มตกใจรีบโกยอ้าวด้วยมิเคย
วิ่งแล่นเลยไปสั่นสลดบนรถเมล์
รถแล่นไปทางไหนไม่รู้จัก
งุนงงนักรถขวักไขว่ใจไขว้เขว
คนเมืองกรุงไม่ยิ้มแย้มแถมเกเร
นั่งลังเลขวัญเสียละเหี่ยใจ
จนรถแล่นถึงเขาดินเห็นร่มรื่น
ค่อยใจชื้นเห็นเด็กลง
เอ๊ะ!
ที่ไหน
จึงเดินลงตามเข้าสวนสัตว์ไป
พอเพลินใจนึกสนุกทุกข์บรรเทา
ผ่านกรงลิงมีเขียนชื่อ "อุรังอุตัง"
แต่ผิดหวังไม่เห็นลิงกรงว่างเปล่า
เห็นคนเลี้ยงเดินผ่านมาจึงถามเอา
พินอบพิเทาถ้อยวาจาทำท่าอายๆ
"ลุ้งคับลุ๊งสงสัยจริงลิ๊งไปไส "
ลุงยิ้มให้แล้วตอบต่อข้อขยาย
"ลิงมันตายน่ะพ่อหนุ่มมันเพิ่งตาย "
น่าเสียดาย
แล้วพ่อหนุ่มไปไหนมา
"อ๋อ! ม๊าหางานท้ำยังหาบ่ได้
ข้อยบ่ฮู้จักไผสักคนหนา"
ลุงได้ฟังนึกสงสัยลั่นวาจา
แล้วก็พาไปสำนักสมัครงาน
ให้ทดลองแต่งอุรังอุตังช่างเหมาะเจาะ
งานมั่นเหมาะหนุ่มปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
นั่งแทนลิงในกรงคงสำราญ
จิตเบิกบานนึกภูมิใจได้งานเบา
วันแรกแรกนั่งนอนเล่นเป็นสุขยิ่ง
ทำท่าลิงคอยสนองคนดูเขา
ล่วงหลายวันชักเบื่อเหลือบรรเทา
เดินแกะเกากรงดึงแทะทิ้งทอย
พบรอยขาดลองแกะสอดตัวลอดได้
จึงลอดไปกรงข้างๆอย่างเงื่องหงอย
เป็นกรงเสือหารู้ไม่ใจล่องลอย
พลางเดินเดินถอยถอยคอยเมียงมอง
พลันเหลือบเห็นเสือร้ายหัวใจหล่น
ตกใจจนประจุขี้ขึ้นสมอง
กระโดดหนีสุดชีวิตจนติดซอง
ปากเผลอร้อง"ซ่อยข้อยเหน๊ ซ่อยข้อยแหน๊ "
เจ้าเสื้อร้ายยินเสียงโลดกระโดดประกบ
รีบตะปบ คอเจ้าลิงยิ่งย่ำแย่
บีบกระชับดึงหน้าหลังเหมือนรังแก
จุ๊ปากแก้มกระซิบใส่บอกให้รู้
"จุ๊ จุ๊ จุ๊ !เสยเสยไว้ เสยเสยไว้
อย่าเอ็ดไปเดี๋ยวต๊กงานกันเทิงคู่ "
เฮาคนบ้านเดียวกันมึงกั๊บกู
เดี๋ยวต๊กงานเทิงคู่...อย่าเอ็ดไป